Bodemisolatie
Meer informatie
Vloer- of bodemisolatie
U kunt een kruipruimte op twee manieren isoleren. Ten eerste kunt u het plafond bedekken met isolatiemateriaal, waardoor u eigenlijk de onderkant van uw vloer isoleert. Ten tweede kunt u de bodem van de kruipruimte bedekken met isolatiemateriaal, zogenaamde bodemisolatie.
Vloerisolatie vanuit de kruipruimte is het meest effectief, maar niet altijd mogelijk. Daarvoor dient de ruimte namelijk minstens 45 centimeter hoog en goed bereikbaar te zijn. Is uw kruipruimte te krap? Dan kiest u voor bodemisolatie.
Werkwijze
Bij bodemisolatie brengt u een laag isolatiemateriaal op de bodem van uw kruipruimte aan. Vaak worden daar parels of chips voor gebruikt, die u eenvoudig over de bodem kunt uitstrooien. Dat betekent dat u de kruipruimte niet hoeft binnen te gaan, zoals dat bij vloerisolatie wel moet. Om voldoende rendement uit de parels of chips te halen, is het belangrijk dat u een laag van minstens dertig centimeter aanbrengt. Vaak wordt op de verpakking van het materiaal aangegeven hoeveel vierkante meter u daarmee kunt isoleren.
Parels of chips
Voor bodemisolatie worden EPS-parels of DI-chips gebruikt. Of u beter parels of chips kunt gebruiken, is afhankelijk van hoe vochtig uw kruipruimte is en of er soms een laag water in blijft staan.
EPS-parels zijn eigenlijk kleine bolletjes van piepschuim. Ze zijn vochtbestendig en licht van gewicht, dus u strooit ze gemakkelijk over de bodem van de kruipruimte uit. U behaalt het meeste rendement als u de parels gelijkmatig over de bodem verdeelt. EPS-parels hebben een hogere isolatiewaarde dan DI-chips, maar zijn niet geschikt voor kruipruimtes waar water in blijft staan.
DI-chips hebben een S-vorm, waardoor ze in elkaar haken. Als er een laag water in uw kruipruimte blijft staan, blijven de chips daarom als een solide massa op het water liggen. EPS-parels zouden uit elkaar drijven en daarom wat van hun isolatiewaarde verliezen. DI-chips hebben wel een lagere isolatiewaarde dan parels.